Labelen

We doen dit allemaal bij elkaar.

Het is heel menselijk en gebeurt vaak in alle onschuld, omdat we denken dat we daarmee zekerheid, controle en houvast hebben.

Als je elkaar beter wilt leren kennen, dan ben je ook benieuwd naar de ander zijn positieve en minder positieve eigenschappen.

Dit kan je prima in de praktijk ervaren.

Stickers

Zo kregen mijn collega wandelcoaches allemaal 4 stickers, met als uitnodiging om daar 2 positieve en 2 minder positieve eigenschappen op te schrijven.

Vervolgens mocht iedereen de stickers op zichzelf plakken en daarna eens kijken bij elkaar. Met een van de collega’s ging ik in gesprek over de eigenschappen.

Met als vraag, ben je altijd….precies, altijd chaotisch, altijd op tijd, altijd behulpzaam enz.

Altijd, echt altijd, thuis en op je werk?

Nooit eens niet?

Ga eens bij jezelf na, is het altijd waar?

Hoe voelt dat?

Dan mogen de stickers eraf.

Hoe voelt dat, zonder stickers?

Wie staat hier nu?

Wie of wat blijft erover, als alle aannames over jezelf wegvallen, het verhaal dat je over jezelf verteld?

Aannames

Op het werk, in het onderwijs, in het dagelijkse leven zijn veel kaders, concepten en aannames over anderen, collega's, leerlingen, ouders, systemen, regels. We plakken overal een label op.

Hoe zou het zijn als je hierin vrij zou zijn, als je de kaders los zou laten? We willen soms een oplossing binnen een kader. Ligt het daar?

Kan je als coach, als collega, als mens kijken naar de ander, zonder de labels/etiketten?

Dat wat je over jezelf zegt, positief, negatief, is afhankelijk van het moment.

De gedachten zorgen ervoor dat je iets gelooft, wat is waar en niet waar.

Potentieel, vrijheid, ruimte

Als de labels wegvallen blijft er een enorm potentieel over, alle ruimte, vrijheid, dan is er beeld (zonder zelf).