Ben jij een supergirl?

Barbara komt zoals altijd met een lach op haar gezicht aangelopen, als we een afspraak hebben. Aan de buitenkant zie ik een tot in de puntjes verzorgde vrouw, nagels gelakt, haar keurig in model, een outfit met bijpassende gympen. Het perfecte plaatje.

We wandelen op ons gemak het bos in en Barbara slaakt een diepe zucht.“Ik wil alles goed doen, heb hoge verwachtingen van mezelf en ook van mijn omgeving. Nu heb ik alles wat mijn hartje begeert en ben ik nog niet tevreden. Een prachtige carrière, een fijn gezin, leuke vrienden, een mooi huis, we sporten, maken mooie reizen, doen leuke dingen, eten gezond. Kortom alle ingrediënten voor een gelukkig leven toch? Nu heb ik me weer opgegeven voor een nieuwe training, zodat ik me verder kan ontwikkelen, een leiderschapstraining. Zodat ik mijn leven nog beter kan leiden, dan dat ik nu doe.” Zo gaat Barbara nog even door.

Wanneer ben je tevreden?

Wanneer is goed, goed genoeg, vraag ik? Wanneer ben je tevreden?

“Als ik alles bereikt heb, wat ik wil, dan ben ik tevreden.” We lopen rustig verder en we zijn beiden stil.

De vogels fluiten, het heeft net geregend, het ruikt lekker fris in het bos. Daar schieten een paar konijntjes achter een struik weg.

Wat valt je op?

Dan staan we stil. Wanneer is goed, goed genoeg? Kijk eens om je heen. Wat valt je op in de omgeving? Zie je iets wat symbool staat voor goed genoeg?

Barbara, neemt even de tijd om de omgeving in zich op te nemen. Dan wijst ze naar de top van een heuvel in de verte. “Daarboven op die top, daar is goed, goed genoeg.”

Daar is het nog beter

Ik nodig Barbara uit, om samen daar naartoe te lopen. Onderweg vraag ik wat zij tegenkomt op haar pad. Boven op de heuvel stoppen we en staan we stil. Hoe is het hier op deze plek?

“Het uitzicht is mooi, hier voelt het goed, maar ik zie nu dat daar in de verte nog een hogere heuvel is, daar is het nog beter.”

We lopen samen verder. Als we op de hogere heuvel aankomen, vraag ik haar te voelen hoe het op deze plek is en wat er nog meer in haar opkomt.

“Het maakt niet zoveel uit merk ik, het is net als op die andere heuvel. Het lijkt wel of ik op deze manier nooit klaar ben, nooit genoeg heb gedaan.”

Wat gaat er allemaal goed?

Wat gaat er nu allemaal goed? Barbara somt alles op.

“Je moet wel je best doen om erbij te horen. Op hoog niveau presteren, zoveel mogelijk diploma’s halen, verantwoordelijke functies hebben. Daarnaast nog mijn huis tiptop op orde hebben, alle sociale contacten bijhouden, genoeg tijd besteden aan mijn partner en kinderen.

Ik heb heel veel gedachten hoe ik zou moeten zijn. Over alle rollen die ik heb, die ik speel, waar ik allemaal aan moet voldoen. Dat kost me veel moeite, door groot en sterk te zijn, maar door te gaan en te blijven lachen, probeer ik het vol te houden.”

Dat klinkt als een supergirl. Ken je dat liedje? Het gaat over een meisje dat de weg kwijt is geraakt, maar zich groot en sterk weet te houden en door weet te gaan.

Supergirls huilen niet.

Supergirls kunnen vliegen.

Supergirls kunnen de hele wereld aan.

Goedkeuring

Barbara beseft dat zij continu goedkeuring van buitenaf zoekt. Dat is vermoeiend zeg. Iedereen vindt overal wel wat van, het is nooit goed. Ze ziet dat zij tegen haar eigen gedachten zit aan te kijken, dat ze zelf bedacht heeft waar ze aan moet voldoen. Dat er elke keer iets nieuws nodig is, om zich goed te voelen. En dat goede gevoel is er dan wel even, maar altijd tijdelijk, dan verdwijnt het weer en gaat ze daarna opnieuw op zoek, hoe ze dat kan krijgen.

Inzicht

Door samen te kijken hoe dat nu werkt met denken, voelen, ervaren en wie je echt bent, ontstaat er inzicht. Je leeft en beleeft je denken in elk moment en daar voel je van alles bij. Het is een tijdelijke realiteit en veranderd continu. Dat denken en voelen gaan vanzelf, we maken het persoonlijk.

Maar wie ben je dan echt? Alle rollen die je voor jezelf bedacht hebt; dat is wie je denkt te zijn. Wie je echt bent: je ware natuur is puur, helemaal perfect en onaangetast. Dat is je basisinstelling, de constante factor die altijd onveranderd gebleven is. Dat deel is onderdeel van iets groots, de natuur, de universele levensenergie. Je kunt het niet uitdrukken in woorden, je kunt het wel voelen. Noem het je hart, je intuïtie, welke term ook maar passend is voor jou.

Als je dat kunt voelen op bepaalde momenten, dan krijg je een heel ander vertrekpunt. Dat je al goed genoeg bent, zoals je bent. Als je dan zin hebt om een opleiding te volgen, of een andere baan wilt, dan komt dat vanzelf in je op.

Je bent en blijft een supergirl!