Verbindingsbankje.

Vandaag gespot in de Kroondomeinen, tijdens een lekkere frisse wandeling. De natuur laat ons zo mooi zien wat wij altijd al zijn. Verbonden door het leven. Het is zo simpel, dat we erover heen kijken of het vergeten.

We zijn op zoek naar een gevoel. Verbinding in relaties, in contact met anderen, met onszelf. We zoeken die verbinding vaak in de vorm die altijd veranderlijk is. Wat logisch lijkt, want daar zijn we mens voor toch?

Wat zie je? Boven de grond verbindt het bankje de bomen met elkaar.

Wat zie je niet?  Onder de grond verbinden de wortels de bomen met elkaar.

Of je nu de kerstdagen alleen of met anderen hebt doorgebracht. Je kunt aan een lange feesttafel zitten en je niet verbonden voelen, of wel. Of thuis alleen met je kat op schoot op de bank zitten en je helemaal in verbinding voelen, of balen dat je niet gezellig aan het diner zit.

Het zit niet in de ervaring, anders zou dat voor iedereen hetzelfde zijn.

Hoe de ervaring ontstaat, werkt wel voor iedereen hetzelfde.

Hoe je het beleeft is voor iedereen anders.

Het beleven gebeurt van binnen naar buiten. We voelen en denken de hele dag. Je leeft en beleeft altijd het denken en dat is wat je voelt.

De gedachte, ik zit aan een feesttafel en het moet gezellig zijn, zorgt voor een onprettig gevoel. Of wat is het hier gezellig aan tafel, zorgt voor het prettige gevoel. Heeft niks met de tafel of gasten te maken, alles met wat het bij jou oproept en in welke stemming je in dat moment bent.

Nu werkt dit voor iedereen zo, daarom kunnen we hetzelfde doen en toch totaal anders beleven. Dat herkennen, zorgt ervoor dat je beter begrijpt waarom jij en/of de ander zo reageert. Dat is een momentopname en verandert continu. Het is niet persoonlijk. Dat begrip zorgt ervoor dat je milder wordt, anders gaat kijken naar de wereld waarin je leeft.

Je voelt verbinding. Op een ander level. Het zit niet in de woorden of de betekenis die we eraan geven. Het is een gevoel, een dieper weten.

Soms vergeten we even dat we altijd verbonden zijn met alles en iedereen wat leeft. Ook al voel je dat niet, zie je het niet, doordat je denkt dat het anders is. Het maakt niet uit.

Totdat je een verbindingsbankje tegenkomt.

Dat herinnert je aan het leven.