Op de afgesproken plek, staat mijn afspraak klaar om het bos in te gaan.

We zijn al eens vaker op deze plek geweest en deze keer heeft mijn gesprekspartner een uitgeprinte kaart van het gebied mee. Ik loop meestal op de bonnefooi en zie wel waar we uitkomen en dit gaat eigenlijk altijd wel goed.

Prima initiatief en hartstikke handig om een kaart mee te nemen.

“Mooi, dan heb jij vandaag de leiding en ik volg jou,” zeg ik tegen hem. “Vertrouw je mij?”, volledig, antwoord ik. Hij lacht, en zo gaan we samen op stap. Zo ontstaat er al wandelend een gesprek over leiding geven en ontvangen. Over patronen in het werk en het dagelijks leven.

We maken het concreet en doen een oefening leidinggeven en ontvangen.

Om te voelen en ervaren wat er gebeurt.

Mijn gesprekspartner mag zijn ogen sluiten, terwijl ik hem vasthoud wandelen we rustig verder. Ondertussen gaan we natuurlijk van het gebaande pad af en neem ik hem mee door de bush bush. De ondergrond en de richting veranderen voortdurend. Zo lopen we een tijdje door tot we ergens midden in het bos stilstaan.

Daarna wisselen we van rol.

Na afloop vraag ik hoe het verschil ervaren wordt tussen leiden en geleid worden, wat prettiger voelt? En hoe is het met ontspanning, overgeven, vertrouwen, neiging tot controle?

Om te vertrouwen op de ander heb je duidelijke communicatie nodig. Tweerichtingsverkeer. Aangeven, we gaan deze kant op, let op hier zit een gat in de weg, hier gaat de weg omhoog. Vragen of het ok is, of het duidelijk is. Afstemmen en bijsturen.

Van daaruit kijken we praktisch naar het werk, hoe reageer je op nieuwe opdrachten, situaties. Hoe werkt het met controle en vertrouwen?

Door deze oefening te ervaren:

• ben je je meer bewust van je omgeving via andere zintuigen
• maak je contact met voelen
• word je meer bewust van de wisselwerking voelen en denken
• ga je herkennen hoe het systeem van denken en voelen werkt, van binnen naar buiten.

We vertrouwen op onszelf, de ander, of de omgeving.

Als we dat zeggen, waar vertrouwen we dan eigenlijk op?

Als het verhaal over jezelf, de ander, de omgeving wegvalt, wat blijft er dan over?

Wie of wat leidt er dan? Waar vertrouw je dan op?

We hebben allemaal een natuurlijk ingebouwd navigatiesysteem. Dat als we helder zijn, prima de weg weet. Dat reageert in ieder moment.  En als je even niet helder bent, geeft dat niks, dan wacht je eventjes of ga je iets anders doen. Tot je vanzelf weer in beweging komt.

Je hoeft niet bang te zijn dat het systeem niet werkt of gerepareerd hoeft te worden. Soms denk je of lijkt het even dat het hapert, maar het kan niet stuk.

Vertrouwen.